|
Baygorria,
Urugwaj, 33° S, 56° W. Ważąca około 80 kg bryła żelaza
została znaleziona 8 lipca 1994 roku na łące koło Baygorria.
W ostatnich latach znaleziono kolejne okazy. Skład jest
bardzo podobny do Campo del Cielo.
JanW:
284,0 s.
Bitburg,
Niemcy, 49° 58’ N, 6° 32’ E. W 1805 r. znaleziono bryłę ok.
1,5 tony, z której większość została przetopiona. Zachowało
się niewiele niezmienionej materii.
MMWr:
375,66 f.
Campo del
Cielo, Argentyna, 27° 28’ S, 60° 35’ W. W 1576 r.
Hiszpan Hernan Mexia de Miraval znalazł ogromny meteoryt na
bagnistych nizinach 500 km. na północ od Santa Fe. W 1783 r.
odnalazł go ponownie don Rubin de Celis. Ocenia się, że
meteoryt ważył 15 ton. W roku 1813 następną bryłę ważącą ok.
634 kg przewieziono do Buenos Aires, gdzie później otrzymał
ją Sir Woodbine Parish, który podarował ją British Museum.
Bryła ta stanowi wiekszą część okazu znanego pod nazwą “Otumpa”,
ważącego około tony i znalezionego w 1803 r. w Runa Pocito.
W 1913 znaleziono 1500 kg., potem 4210 kg. i 732 kg. Kolejne
znaleziska to: 160 kg., 1000 kg. 850 kg. 15 kg., 9 kg., 900
kg. W 1968 r. odnaleziono 18-tonową bryłę zakopaną w
niedużym kraterze i w 1980 r. w innym kraterze odnaleziono
33,4-tonowy meteoryt. Ten ostatni Haag próbował kupić i
wywieźć do USA, ale mu nie pozwolono. Meteoryty żelazne są
tam nadal znajdowane. Niektóre zawierają krzemianowe
wrostki. Ostatnio sklasyfikowany jako IAB-MG.
KMaG:
72000,0 cs, 5370,0 cs, 281,9 ep; AZGR:
33000,0 cs, 607,0 hs;
JanW: 4587,0 cs,
980,0 cs, 635,0 cs, 107,0 cs, 40,59 f, 24,20 f, 13,40 s,
7,65 cs, 4,20 f, 0,61 f; SKoZ: 2445 cs, 136,10 sc;
KSoK: 2185 fs; OPiOA: 1350 wcs; KZT: 860,0
cs, 283,0 s; MWiW: 680,0 cs; MStP: 445 cs, 120
sc, 4,45 cs; KTKUB: 297,05 cs, 109,30 ep; WWoG:
280 sc; JStM: 270,0 hs; AJNH: 263,0 hs, 41,8
sc; JŁuW: 172 hs; Zea: 167,7 hs; ASPF:
142,0 ep; JSzW: 62,3 sc; WSZ: 62,2 sc; ToGa:
58,3 sc; JBaZ:
57,7 sc;
RZdS:
54,6 fs,
21,8 ep,
11,65 ep; AKiW: 45 sc; JPłB:
37 cs; RKoW:
28,6 cs; BSzW: 13 cs; TŚcK: 12,7 ep, 4,241 s, 0,766 ep; AKKC:
0,4 f..
Canyon
Diablo, Arizona, USA, 35° 3’ N, 111° 2’ W. Znajdowany od
1891 r. w promieniu kilkunastu kilometrów wokół słynnego
krateru w Arizonie, nazywanego Coon Butte, Crater Mountain
lub Meteor Crater, położonego 10 mil SE od Canyon Diablo.
Największy okaz waży 454 kg., a do dziś zebrano ponad 30
ton. Ostatnio sklasyfikowany jako IAB-MG.
KMaG:
3110,0 cs, 362,0 cs, 168,2 hs, 146,1 s;
AZGR: 2490,0 cs, 15,62 cs;
JanW:
757,0 cs, 425,0 cs, 311,0 cs, 223,8 cs, 192,0 cs, 115,8 f,
115,0 f, 104,0 cs, 85,7 cs, 50,0 cs, 41,8 cs, 30,5 cs, 11,0
s, 1,0 f; MWGUW: 533 hs, 90,8 cs; MZPAN: 458
cs, 42 cs; SKoZ: 423 cs, 124,60 sc, 75 cs, 18 cs, 9,1
cs; MZWNoZUŚ: 398 cs; OPiOA: 397,8 hs; PWDT:
394,2 wcs; MGZPŚ: 369,0 s; WSZ: 178,8 wcs,
14,2 sc, 8,7 sc; LOŁow: 168,9 ep; MGPIG: 164,2
ep; MGPAN: 139,69 cs, 17,93 s, 14,34 cs, 13,58 s;
MKGW: 118,6 cs, 70,8 s; PiOAG: 117,4 ep; GMGS:
103,4 sc; OAUW: 103 ep; JP: 101,0 ep, 36 mm;
MiO: 100,9 ep; MMKF: 100,1 fs; JStM:
78,1 sc, 7,1 cs; ASoK: 77 cs; TŚcK:
66,4 sc; JPłB: 60 cs; OAUJ: 59,8 sc; KTKUB:
57,0 cs, 10,6 cs; JRaT: 47,8 ep;
RKoW: 47,5 cs; WWoG: 47,3 s;
AJNH: 34,1 cs; RITc: 30,0 cs; JSzW: 29,1
cs; MStP: 26,3 cs, 12,82 cs; JAB: 26,2 cs,
22,3 f; KMoW: 25,4 ep; HGwL: 23,5 cs, 6,4 cs;
KZT: 19,0 cs; MŚcG: 16,9 ep;
RZdS:
15,3 cs; GMiL: 14,8 cs;
RRzG: 13,3 cs; ToGa: 9,9 cs; Zea: 9,9 cs;
ASPF: 9,1 wcs; AKKC: 8,9 cs, 8,5 cs, 7,7 cs, 6,3
cs, 5,8 cs; JŁuW: 8,6 cs, 3,0 cs; Muzin: 7,8
cs; BDąT: 7,7 cs; ZNoL: 7,4 cs; PŻoW:
7,21 s; NAWPI: 7,0 cs; KSoK: 6,7 cs; MPaJ:
5,4 cs; MCiD: 5,2 cs, 3 cs; MWiW: 5,0 cs;
JBaZ: 4,5 ep, 3,6 cs; JWoK: 4,3 ep; RPoB:
4,1 cs; GMik: 3,6 cs; TCeŁ: 3,0 ep; ŁODG:
2,95 cs, 2,42 cs, 2,18 cs, 1,24 cs; TZwW: 1,0 s;
TP!W: 0,3 sc.
Carlton
(Hamilton), Teksas, USA, 31° 55’ N, 98° 2’ W. W 1887 r.
wyorano bryłę 80,3 kg. 5 mil S od Carlton. Do niedawna
zaliczany do typu IIICD, w 2002 r. przeklasyfikowany do
IAB-sLM.
MGPAN:
257,85 ep, 28,01 s; MZPAN: 210 s.
Cosby's
Creek, Tennessee, USA, 35° 47’ N, 83° 15’ W. Przed 1837
r. znaleziono dwie bryły: ok. 907 kg. i 51 kg. Większa
została przekuta na różne narzędzia. Typ IAB-MG.
MMWr:
37,50 fp, 9,25 fp, 2,03 fp.
Deport,
Teksas, USA, 33° 31’ N, 95° 18’ W. W 1926 roku, jedną milę
na wschód od Deport, znaleziono bryłki żelaza 2,7 kg, 1,3 kg
i 0,9 kg. Później znaleziono jeszcze przynajmniej 23 okazy
ważące łącznie około 10 kg. Strukturalnie oktaedryt
gruboziarnisty. Zawiera 8,1% niklu w metalu. Typ IAB-sLL.
KTKUB:
9,5 ep.
Jankowo
Dolne, podobny do Morasko, niesklasyfikowany.
JanW:
11180 wcs; KMaG: 151,5 cs, 35,33 ep; KZT: 17,0
wcs.
Magura,
Słowacja, 49° 20’ N, 19° 29’ E. Przed 1840 r. znaleziono
liczne bryły, w sumie ok. 1500 kg., ale większość została
przetopiona i zachowało się tylko ok. 150 kg. Typ IAB-MG.
MMWr:
500,45 cs, 145,70 sc, 1,54 fp; MGUJ: 163,0 f.
Morasko,
Polska, 52° 28’ N, 16° 54’ E. W 1914 r., podczas budowy
umocnień wojskowych w Morasku znaleziono na głębokości ok.
pół metra 77,5 kg. meteoryt żelazny. Kolejne okazy
znaleziono podobno w roku 1936, w tym jeden 80 kg., ale nie
wiadomo, co się z nimi stało. W latach 50-tych starania
Jerzego Pokrzywnickiego doprowadziły do znalezienia kilku
dalszych okazów, w tym ważących 78 kg. i 18 kg. Dalsze okazy
ważące ok. 70 kg, 60 kg, 48 kg, 40 kg, 28 kg i liczne
mniejsze znaleziono w ostatnich latach. Meteoryty są
znajdowane w pobliżu kraterków o średnicach do
kilkudziesięciu metrów. Według Buchwalda struktura
znalezionych okazów wskazuje, że był to spadek
kraterotwórczy. Klasyfikacja chemiczna wskazuje, że jest
identyczny z Przełazami. W 1995 r przeklasyfikowano Morasko
na typ IIICD. W 2002 r. przeklasyfikowano na IAB-MG.
IGUAM:
78000 cs, 61000 cs, 4000 hs, 2850 hs, 2000 cs; MGPAN:
71800 cs, 6350 cs, 4175 cs, 2645 wcs, 74,70 sc, 7,6 ep;
KSoK: 37000 cs, 5000 ep, 3000 wcs, 2500 wcs, 2000 ocs,
560,2 wcs, 500 fs, 135,3 hs, 96,5 ep, 85,6 wcs, 51,1 ep,
47,0 s, 39,2 hs, 31,9 hs, 22,3 wcs; KMaG: 4256,0 cs,
490,0 fs, 232,5 ep; MCiD:
2790 fs, 105 sc, 81 sc; OAUJ: 1250 sc; KZT:
998,0 cs, 362,0 cs, 52,0 wcs, 5,0 wcs; MWGUW: 760 sc,
82,5 s, 39,5 sc, 20,7 cs, 10,6 cs, 4,2 ep; PŚ: 15600
cs; SPSL: 4300 cs; MMKF: 511,5 wcs; MZPAN:
226,7 cs; JAB: 154,1 cs, 86,3 s, 45,0 cs, 31,3 sc;
RBoW: 151,0 cs, 23,6 ep; MKGW: 145,0 s, 94,8 s,
75,0 cs; OPiOA: 126,0 hs; AJNH: 120,12 cs,
107,8 wcs, 47,5 wcs, 26,6 ep, 24,48 wcs, 23,99 wcs; LChG:
106,0 cs, 90,4 ep, 82,0 ep, 77,0 ep, 53,0 cs, 26,1 ep, 22,0
cs; SKoZ: 75,0 sc, 13,6 ep; MSzŁ: 59,7 ep,
12,7 s, 3,1 s; JDCB: 59 cs, 10 cs; MEPZG: 58,1
s; JanW: 57,5 s; JPłB: 45 cs;
AZGR: 43,0 cs;
ITS: 41,5
cs; JWKW: 38,60 hs; MStP: 38,4 ep, 11,7 cs;
TZwW: 37,0 s; PiOAG: 35,3 ep; JŁuW: 26,2
hs; JBaZ:
25,6 s; AKiW: 24,3 ep; PTuK:
23,98 s; JJDL: 22,6 ep; JStM: 20,6 hs; WSZ:
20,1 ep; KTKUB: 19,6 hs; JPłK: 19,3 ep;
WWoG: 17,0 hs; Zea: 16,7 hs;
MKwK: 15,03 cs; JSzW: 14,9 hs;
JRaT: 14,6 ep; KBKE: 14,4 hs; GMik: 13,2
ep, 12,5 ep, 3,5 s; MLPS: 12,6 hs; TŚcK: 12,00
hs, 4,08 sc, 0,8 f; MPaJ: 11,9 wcs, 1,7 ep; ŁODG:
11,3 ep, 8,09 f; MPPF: 11,2 fs;
BSzW: 11,16 f; TP!W: 11,0 s;
RKoW: 9,1 sc;
BDąT: 6,6 cs; PŻoW: 6,40 s; NAWPI: 6,2 s;
Muzin: 5,7 ep; KMoW: 4,9 ep, 3,3 f; RITc:
4,0 s; HGwL: 3,9 ep; RZdS
2,0 ep.
Mundrabilla,
Australia, 30° 47’ S, 127° 33’ E. W 1911 r. H. Kent znalazł
mały meteoryt żelazny ważący 112 g w części Równiny
Nullarbor zwanej Premier Downs. Jest to wapienny płaskowyż,
gdzie rzadko pada deszcz i są idealne warunki dla
meteorytów. Znaleziony meteoryt był całkowitym okazem, bez
śladów odłupania, pokrytym gładką warstwą tlenków żelaza. W
tym samym roku H. Kent znalazł drugi meteoryt 116 g
wyglądający tak samo, jak pierwszy. W 1918 r. A. Ewing
przyniósł do Muzeum Australii Zachodniej taki sam meteoryt
ważący 99 g. znaleziony w tej samej okolicy. Po wielu
latach, prawdopodobnie w roku 1962, jakieś 50 km dalej po
drugiej stronie linii kolejowej, znaleziono kolejny taki sam
meteoryt nazwany Loongana Station, a w 1967 r. niedaleko
niego drugi 66,5 g okaz. W tej samej okolicy w 1965 r. W.A.
Crowle znalazł trzy meteoryty żelazne 94,1 g, 45 g i 38,8 g
oddalone od siebie o 800 m, leżące na gliniastej powierzchni
ok. 16 km na północ od bocznicy Mundrabilla na
transaustralijskiej linii kolejowej. Niedaleko tego miejsca
w kwietniu 1966 r. R.B. Wilson i A.M. Cooney znaleźli dwa
duże meteoryty żelazne oddalone o 180 m otoczone
niezliczonymi małymi meteorytami podobnymi do znajdowanych
wcześniej. Duże bryły ważyły 11 i 5 ton. Otrzymały one nazwę
Mundrabilla. Uznano, że wcześniej znalezione okazy Premier
Downs i Loongana Station należą do tego samego deszczu
meteorytów. Dalsze dwa okazy, w sumie 1640 kg. i liczne
mniejsze znaleziono w 1979 r. i później. Meteoryty
Mundrabilla zawierają liczne wrostki troilitu i nieliczne
wrostki krzemianów. Najpierw klasyfikowane jako anomalne,
później IIICD, od 2002 r. IAB-ung czyli anomalne w grupie
IAB.
JanW:
315,3 cs, 60,1 cs, 50,6 cs, 42,0 ep, 40,9 cs, 16,8 s;
AZGR: 200,4 wcs;
MWGUW: 85 hs; KMaG: 83,1 hs; SKoZ: 65 cs,
6,8 ep; AKiW: 53 ep; KSoK: 51,3 ep; OPiOA:
41,4 hs; MKGW: 39,9 hs; JAB: 31,7 ep; MCiD:
31,3 hs; Awaken: 29,0 hs; PTuK: 27,3 hs;
JBaZ:
26,8 hs; KMoW: 24,7 hs;
RKoW: 22,2 wcs; JŁuW: 20,0
ep; MEPZG: 19,8 hs; JSzW: 18,3 hs; TZwW:
16,6 cs; KTKUB: 15,1 hs; Zea: 14,7 sc; AMaW:
14,2 sc; MStP: 13,8 sc, 9 fs; PiOAG: 13,7 ep;
WWoG: 12,0 sc; AJNH: 11,7 ep; GMik: 9,3 ep;
DPiW: 9,2 s; WSZ: 9,1 sc; HGwL: 8,7 ep;
RZdS:
8,1 cs;
ToGa: 7,9 ep; MPaJ: 7,0 sc; JPłB: 6,9 ep;
KZT: 6,6 ep; JJDL: 6,5 sc; JWoK: 6,2 s;
Muzin: 5,7 ep; TŚcK: 5,5 sc.
Nantan,
Chiny, 25° 6’ N, 107° 42’ E. Deszcz meteorytów zaobserwowano
w 1516 roku: “W porze letniej, w maju Jiajing 11-tego roku,
gwiazdy spadły z kierunku północnozachodniego, długie na
pięć do sześciu drzwi, falując jak węże i smoki. Były jasne
jak błyskawice i znikły w ciągu sekund.” Na ten historyczny
zapis nie zwracano uwagi, aż w 1958 roku, gdy Chiny
potrzebowały mnóstwa stali, aby kraj mógł uczynić “Wielki
Krok Naprzód”. W tym czasie wszystkim kazano szukać rud
żelaza. Niektórzy rolnicy z Nandan, głównie z mniejszości
Yao, znaleźli ciężkie kamienie zawierające żelazo. Niestety
ta “ruda żelaza” nie chciała się topić w miejscowej kuźni,
co zadziwiło rolników. Zawiadomili władze i naukowców, a ci
stwierdzili, że to meteoryty żelazne. Meteoryty znajdowane
są na obszarze o długości 28 km i szerokości 8 km wydłużonym
w kierunku północno-zachodnim zgodnie z zapiskami
historycznymi. Wielkość znajdowanych okazów waha się od 10 g
do 2000 kg. Łączną wagę ocenia się na 9500 kg. Do niedawna
typ IIICD, od 2002 r. IAB-MG. Strukturalnie oktaedryt
średnioziarnisty.
AZGR:
7270,0 cs;
JanW:
5897,0 cs, 741,0 ep, 679,0 cs, 593,0 cs, 528,0 cs, 410,0 ep,
371,0 ep, 141,0 f, 25,0 f, 10,83 f; RZdS:
2858,0 cs,
170,0 cs,
115,5 cs,
0,6 cs, 0,4 cs; SKoZ: 1195 cs,
10,6 cs; KMaG: 358,0 ep, 234,0 cs, 58,1 cs; OPiOA:
173,0 ep; AKiW: 165 fs; RKoW:
126,1 cs; JAB: 94,8 f, 2,5 f;
RITc: 74,0 cs; MCiD: 60 cs; MStP: 47,7 cs;
WSZ: 37,4 sc, 3,05 cs, 1,09 cs; JSzW: 24,0 ep;
TŚcK: 17,43 cs, 3,11 f; KZT: 13,3 f, 9,0 cs; JPłB:
11,0 ep, 2,6 ep; MWiW: 11,0 cs, 7,5 cs; RBoW:
10,2 ep; KTKUB: 9,65 cs; KMoW: 9,6 cs; HGwL:
5,2 f, 2,4 f, 2,3 f, 1,7 f, 1,1 f, 1,0 f, 0,1 f; MKoL:
4,2 cs; WWoG: 4,0 f; JBaZ: 1,5 f;
BSzW: 1,2 cs; FMaP:
0,85 f, 0,62 f..
Northwest
Africa 968. Nazwa i klasyfikacja prowizoryczna. W
czerwcu 2001 r. Adam i Greg Hupe kupili w Erfoud w Maroku
bryłkę żelaza z krzemianami ważącą 20,3 g.
JanW:
6,0 ep.
Ocotillo,
Kalifornia, USA, 32° 50’ N, 116° 4’ W. W 1990 r. Bill Hanna
znalazł bryłę 28,57 kg około 5 mil na północ od Ocotillo.
Zawierała krzemianowe wrostki. Typ IAB-MG.
KMaG:
22,0 sc.
Odessa,
Teksas, USA, 31° 43’ N, 102° 24’ W. Od 1922 r. znajdowane są
bryły żelaza wokół krateru, w sumie około 10 ton. Na
krawędzi krateru znaleziono małe bryłki metalu i liczne
bryłki utlenionego żelaza. Odkryto też trzy mniejsze
kratery, całkowicie zasypane. Meteoryty zawierają
krzemianowe wrostki. Typ IAB-MG.
JanW:
766,0 cs, 725,0 cs, 135,7 cs, 110,7 s, 2,9 cs; KSoK:
256,7 wcs, 23,9 cs; KMaG: 147,5 sc; MStP: 110
f; JWKW: 78,34 s; KZT: 48,6 s, 3,0 cs; JDCB:
38,2 sc; JAB: 32,6 cs; JSzW: 31,0 s; MKGW:
31,0 ep; TZwW: 30,0 sc; WWoG: 29,2 sc; PŻoW:
23,83 cs; Zea: 22,2 s; WSZ: 17,94 sc; TŚcK:
16,2 cs; HGwL: 16,0 cs; GMik: 14,8 sc; AJNH:
13,0 sc; JBaZ:
9,7 sc; KTKUB: 9,7 sc; JPłB:
9,6 ep; JStM: 9,4 hs; ToGa: 8,9 ep; MPPF:
3,4 s; KMoW: 1,8 cs; JPłK: 1,3 cs; AKKC:
1,0 cs.
Seeläsgen
(Przełazy), Polska, 52° 16’ N, 15° 33’ E. Przed 1847 r.
pewien rolnik, kopiąc rów odpływowy na łące, natknął się na
102 kg. bryłę żelaza. Sprzedał ją kowalowi w Sulechowie. Tam
w 1847 r. rozpoznano, że to meteoryt i przewieziono bryłę do
Wrocławia. Klasyfikacja chemiczna wskazuje, że jest to część
deszczu meteorytów Morasko. W 1995 r. przeklasyfikowano
meteoryt do typu IIICD. Anonimowi poszukiwacze meteorytów
twierdzą, że począwszy od roku 2000 znaleźli w Przełazach
kilka meteorytów żelaznych o wadze nawet kilku kilogramów. W
2002 r. przeklasyfikowany na IAB-MG.
IGUAM:
580 sc; MMWr: 277,64 sc, 1,2 fp; MGUJ: 238,7
sc; MCiD: 207 s,
16,6 fs; OPiOA: 134,9 sc; KMaG: 52,6 s;
MZPAN: 12,8 s; MStP: 12,3 fs; SKoZ: 9,8
sc; KTKUB: 7,7 sc; JanW: 6,316 s; JPłB:
3,4 s, 0,29 s; KSoK: 3,4 f; MPPF: 0,83 f;
JBaZ: 0,1 f.
Toluca,
Meksyk, 19° 34’ N, 99° 34’ W. Od 1776 r. wiadomo, że liczne
bryły żelaza są znajdowane w okolicach Xiquipilco, wioski
znajdującej się 25 km na północny wschód od miasta Toluca
jakieś 200 m ponad doliną Toluca. Wewnętrzne i zewnętrzne
stoki dawno wygasłych wulkanów są tam pokryte setkami
poletek, często tak stromych, że rzędy kukurydzy i fasoli
wyglądają, jakby rosły na schodach. Zmywana deszczami ziemia
odsłania wciąż meteoryty, które były głównym źródłem żelaza
dla całej okolicy. Wiele ich przerobiono na narzędzia. Dotąd
odnaleziono ponad 14 ton. Największy z nich waży 136 kg. W
2002 r. przeklasyfikowany na IAB-sLL.
AZGR:
855,0 cs, 190,3 ep;
MZPAN:
760 ep; MGUJ: 672,7 cs, 38,4 s; OAUJ: 612,0 sc;
WWoG: 472,8 hs; MMKT: 460 cs; MMWr:
348,60 cs, 257,95 cs, 185,40 sc, 19,12 s, 16,42 fp, 8,30 fp,
6,29 fp, 5,41 fp; OPiOA: 330,0 hs; KMaG: 290,0
fs; MWGUW: 216,2 hs, 12 s; JanW: 167,0 ep;
MGPAN: 119,48 ep, 117,02 ep; MCiD: 91,2 fs, 85,9
hs; SKoZ: 84,85 cs, 60 wcs, 15 ep; MSzŁ: 66,1
sc, 41,8 s; TŚcK: 61,8 sc; KMoW: 61,69 ep;
Awaken: 57,5 ep; MStP: 50,7 sc; MMuK: 46,3
s; KBKE: 46,1 sc; DJP: 33,9 ep; MGZPŚ:
31,5 s; JAB: 30,2 s; TZwW: 30,0 s; AJNH:
28,9 sc; WSZ: 27,8 sc; AKiW: 26,2 fs; JStM:
19,1 ep; JŁuW: 18,5 sc; JPłB: 17,8 sc;
KTKUB: 17,7 sc; KSoK: 17,5 s; GMik: 15,2
sc; RZdS:
14,4 fs; ŁStK: 14.1 sc; Zea: 13,3 ep; ToGa:
12,7 sc; MWGUW: 12,0 ep; ŁODG: 9,99 s;
RKoW:
9,2 ep.
Udei
Station, Nigeria, 7° 57’ N, 8° 5’ E. Spadł wiosną 1927
r. Krajowcy słyszeli spadek, ale nie pamiętają dokładnej
daty. Znaleziono bryłę 226 funtów (102,5 kg), ale mówiono,
że spadła co najmniej jeszcze jedna. Strukturalnie oktaedryt
średnioziarnisty. Od 2002 r. typ IAB-ung.
KMaG:
43,6 s; OPiOA: 27,09 s; JanW: 20,7 s, 19,2 s,
4,6 s; JBaZ:
6,9 sc; WSZ: 6,3 sc; RITc:
6,0 sc; JPłB: 4,2 s; KTKUB: 3,1
sc;
ToGa: 0,6 fc.
Wichita
County, Teksas, USA, 34° 4’ N, 98° 55’ W. Bryła 145 kg.
była znana Komanczom od wielu lat. Została zabrana w. 1836
r. i ten rok przyjmuje się za datę znalezienia. Znaleziono
też mniejsze bryły. W 1995 r. przeklasyfikowana na typ IIICD.
Od 2002 r. typ IAB-MG.
MGPAN:
59,15 sc.
Yardymly,
Azerbajdżan, 38° 56’ N, 48° 15’ E. Spadł rankiem, 24
listopada 1959 r. wywołując oślepiający blask jaśniejszy od
słonecznego i przeciągły grzmot. Przez chmury świadkowie
widzieli jasny bolid lecący z południowego zachodu na
północny wschód. Spadaniu brył towarzyszył świst
przypominający przelatujący odrzutowiec lub pocisk.
Odnaleziono 5 brył: 127,0 kg, 11,3 kg, 5,83 kg, 5,7 kg, 0,36
kg. Pierwotnie IA, w 1995 r, przeklasyfikowany na IIICD. Od
2002 r. ponownie IAB.
KMaG:
28,8 hs.
Youndegin
(Mount Stirling), Australia, 32° 6’ S, 117° 43’ E.
Policjant, Alfred Eaton, odnalazł 5 stycznia 1884 r. 4 bryły
żelaza: 11,7 kg., 10,9 kg., 7,9 kg., 2,7 kg. Przewieziono je
do Anglii, gdzie sprzedano handlarzowi złomem. Na szczęście
zostały rozpoznane i zakupione przez British Museum. Nazwano
je Youndegin od nazwy istniejącego wówczas posterunku
policji. W roku 1891 znaleziono 174 kg., a w 1892 r. 927 kg.
Bryłę 2628 kg. zaliczaną do tego spadku znaleziono w okolicy
Wamensking Well i następną ok. 92 kg. niedaleko Mount
Stirling. Typ IAB-MG.
MGPAN:
81,46 sc.
Zagora,
Maroko, 30° 22’ N, 5° 51’ W. W 1987 r., 20 mil na południe
od Zagory, znaleziono wiele fragmentów, największy 20 kg.
Zawierają krzemiany. Typ IAB-ung.
OAUJ:
46,4 ep; ASPF: 15,8 hs; WWoG: 15,0 ep; MMWr:
13,3 hs; KMaG: 11,3 ep; PiOAG: 8,1 ep; MŚcG:
2,9 sc; TZwW: 0,7 ep.
W tle: meteoryt Campo del Cielo |
