KONFERENCJA METEORYTOWA
POZNAŃ 2004
Polski Serwis Meteorytów

W dniach 25 i 26 września 2004r. w Poznaniu odbyła się Konferencja Meteorytowa zorganizowana przez Instytut Geologii Uniwersytetu im.Adama Mickiewicza w Poznaniu i Polskie Towarzystwo Meteorytowe. Zapraszam do zapoznania się z relacją i obejrzenia fotoreportażu z Konferencji. 

W dniach 25-26 września 2004r. w Instytucie Geologii na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu odbyła się Konferencja Meteorytowa oraz Walne Zebranie członków Polskiego Towarzystwa Meteorytowego. Bezpośrednimi organizatorami tegoż spotkania byli prof. dr hab. Wojciech Stankowski i prof. dr hab. Andrzej Muszyński z UAM oraz prof. dr hab. Łukasz Karwowski i Jarosław Bandurowski z PTM.  

W sobotni poranek Konferencję otworzyli prof. dr hab. W. Stankowski i prof. dr hab. Ł. Karwowski, którzy bardzo ciepło powitali przybyłych uczestników i gości oraz pokrótce przedstawili plan działań na najbliższe dwa dni.

Następnie rozpoczęła się Sesja Referatowa, której przewodzili kolejno: dr Jadwiga Biała, oraz profesorowie: Andrzej Muszyński, Łukasz Karwowski i Wojciech Stankowski. Prezentowane referaty budziły duże zainteresowanie, niektóre wywoływały ożywione dyskusje, a nawet drobne kontrowersje , ale wszystkie były niezwykle ciekawe i godne uwagi. Przedstawiono m.in. najnowsze wyniki badań dotyczące obszaru spadku meteorytu Morasko, w tym nowe propozycje i teorie odnośnie genezy zagłębień obecnych na tym terenie oraz elips rozrzutu (Wojciech Stankowski, Andrzej Muszyński, Wiesław Czajka, Krzysztof Socha). Padło kilka słów na temat samego meteorytu Morasko oraz opisano wstępnie nowy polski meteoryt - Jankowo Dolne (Łukasz Karwowski, Agnieszka Gurdziel). Przeanalizowano budowę okolicy Obornik Wielkopolskich pod względem zawartości metalicznych sferul (Wojciech Stankowski). Ponadto prelegenci  niezwykle ciekawie rozwodzili się na temat pierwotnych achondrytów enstatytowych (Andrzej Pilski) oraz teorii pochodzenia tektytów (Andrzej Kotowiecki). Było także trochę historii dotyczącej badań krateru Barringera (Jadwiga Biała), referat na temat hipotetycznego krateru na Wyspie Wolin (Andrzej Kotowiecki) oraz „słów kilka o swych meteorytach” wypowiedzianych przez pana Kazimierza Mazurka.

Po smacznym posiłku, syci i zadowoleni przeszliśmy do następnego punktu programu, a mianowicie do ciągu dalszego Sesji Referatowej oraz do Sesji Posterowej. Ta ostatnia cieszyła się nie mniejszym zainteresowaniem uczestników. Autorzy posterów (Leszek Chróst, Wiesław Czajka) odpowiadali bezpośrednio na pytania oraz rozwiewali wątpliwości (lub nie), jakie zalęgły się w umysłach słuchaczy i obserwatorów.

Przez cały czas trwania Konferencji można było oglądać i podziwiać  meteoryty ze zbiorów  m.in. pana Krzysztofa Sochy. Warto nadmienić, że koszty przyjazdu eksponatów z tej kolekcji zostały pokryte przez jednego z członków PTM (który w swej skromności nie wykazał chęci oficjalnego ujawnienia się).

Kolejnym punktem programu było Walne Zebranie Członków PTM, które przebiegało bez większych zakłóceń i  w milej atmosferze. Rozliczono się z działań przeszłych i zaplanowano przyszłe. Szczególnie sympatyczne punkty tego spotkania to: wręczenie legitymacji członkowskich  nowym członkom PTM oraz przyjęcie z rąk Roberta Czerniakowskiego i Piotra Szyngiery, przedstawiciela firmy V2 Militaria z Wrocławia wykrywacza metali, będącego prezentem dla naszego Towarzystwa. (Szczegóły z tego zebrania można doczytać w Protokole).

Warto tez dodać, ze każdy z uczestników konferencji otrzymał bezpłatnie wydawnictwo zawierające zbiór referatów z II Seminarium Meteorytowego - Olsztyn 2003, które było jednocześnie pierwszym (a szykuje się już kolejne, właśnie z Poznania) takim wydawnictwem PTM. 

Po wszystkim udaliśmy się na „wieczorek integracyjny” przy lampkach wina (zwany oficjalnie „Spotkaniem Towarzyskim”), który przebiegał w nad wyraz sielankowej i przyjacielskiej atmosferze. Wszczynano interesujące dysputy i spory, wymieniano poglądy, oddawano się wspomnieniom, oglądano i podziwiano meteoryty z prywatnych zbiorów, w tym te najnowsze, znalezione przez Mateusza Szyszkę.

W celu kontynuacji wieczornej degustacji „Boskich Trunków”, udano się do prywatnych pomieszczeń, gdzie do późnych godzin nocnych prowadzono poważne (lub mniej) rozważania i dyskusje. Uczestnicy mieszkali jednak w dwóch odległych hotelach i niestety okazało się to błędem z punktu widzenia integracji i wzajemnej swobodnej wymiany myśli, czego postaramy się uniknąć w Olsztynie. 

Na niedzielny poranek zaplanowano wycieczkę po Rezerwacie Meteorytu Morasko. Przewodnicy w osobach prof. dr hab. Wojciech Stankowski oraz prof. dr hab. Andrzej Muszyński w towarzystwie córki Leśniczego, pani Darii Napierały, w niezwykle ciekawy i wyczerpujący sposób zasypywali nas informacjami na temat m.in. budowy, historii i genezy powstania tego miejsca oraz licznymi ciekawostkami z nim związanymi.

Do grona przewodników dołączył również Krzysztof Socha poszerzając teren zwiedzania o jeszcze jedno miejsce, poza obszarem Rezerwatu, gdzie znajdowało się zagłębienie w ziemi o niewyjaśnionej genezie.

Ponadto podczas wycieczki uczestnicy mieli szansę zapoznać się z działaniem sprzętu do wykrywania metali firmy V2 Militaria. Sprzęt działał, o czym dobitnie przekonaliśmy się, gdy we wskazanym przez instrument miejscu, wygrzebano z ziemi... gwóźdź.

W międzyczasie cały czas aktywnie i niestrudzenie działali poszukiwacze meteorytów (m.in. z Meteorytowej Grupy Poszukiwawczej, w osobach Roberta Mularczyka, Artura Janusa, Filipa Antczaka i innych, oraz gościnnie Agnieszki Gurdziel), którzy pieczołowicie i z dużym zapałem penetrowali okolice Moraska, zawzięcie wymachując wykrywaczami metali oraz żywiołowo kopiąc dołki (następnie sumiennie je zakopując). W tym miejscu z przykrością (i ze złością ?) należy stwierdzić, że niektórzy nasi poprzednicy nie zawsze poczuwali się do pozostawienia obszaru poszukiwań w stanie w jakim go zastali.

Efektem wielogodzinnych poszukiwań, poza gwoździami, podkowami, minami (?!), itd..., było wygrzebanie kilku „podejrzanych” o kosmiczne pochodzenie obiektów. 

Około południa wycieczka, jak i całe spotkanie zaczęło dobiegać końca. Pożegnano się w niezwykle przyjaznej atmosferze, już zawczasu umawiając się na kolejny taki zjazd. Tak więc, jak poinformowała nas dr Jadwiga Biała, kolejna możliwość oficjalnego spotkania będzie możliwa na ‘III Seminarium Meteorytowym’ w Olsztynie, którego datę wstępnie ustalono na 21-22 kwietnia 2005r. 

Tak więc, do wiosny...

O całej historii meteorytu Jankowo dowiedziałem się od kolegi, słyszał on wcześniej tę historię od  swojego stryja. Według przekazu w 1971 roku podczas jesiennej orki ów stryj znalazł dziwną metaliczną
bryłę, przestraszony że to bomba z II w.s. ostrożnie ją wydobył spod brony (właśnie dzięki temu zapadła mu ona w pamięć). Kolega robiąc rekonesans gdzie by tu można coś po wojnie znaleźć usłyszał tę historię. Wcześniej uczestniczył ze mną w poszukiwaniach w Morasku więc był zaznajomiony z treściami meteorytowymi. Dopiero przy okazji innej wyprawy po prawie roku sprawdziłem doniesienie, wcześniej uznawałem, że to mogła być ruda darniowa. Za drugim razem znalazłem trzy bryłki żelaza, jak się później okazało były to meteoryty żelazne 112g, 151g i 220g. 112gramowy okaz otrzymał prof.Ł.Karwowski do badań. W późniejszym czasie podczas powrotu z pola (pogoda nie dopisała) znalazłem największy dotychczas znany okaz tego meteorytu - 12kg (zdjęcie poniżej). Okaz służył jako przycisk daszka od ula, skąd się tam wziął nie mam pojęcia. Przypuszczam jednak, że był atrakcyjny wagowo i dlatego też się tam znalazł. Według opisu bryła wydobyta w 1971r. była większa, przypuszczalnie mogłem znaleźć jeszcze inny okaz  Jankowa.

J.Bandurowski / PSM / 03.10.2004r.

powrót do menu // do góry